Interview over strokenteelt met Coen de Ruijter

Op de toekomst voorbereid

Coen pacht naast zijn melkveebedrijf een stuk grond van Stichting Het Zeeuwse Landschap voor strokenteelt. Vroeger was het grond van hem, maar nu pacht hij het. Hij doet mee met het strokenteeltproject om ervan te leren. Strokenteelt ziet hij als uitdaging. Er wordt veel over geschreven, dus alvast weten hoe het werkt, dat is volgens hem op de toekomst voorbereid zijn.

Voor de afzet van de mest heeft hij de extra grond niet echt nodig. Hij teelt in de stroken gewassen voor zijn koeien: tarwe, waarvan hij de korrels zelf plet, grasklavermengsel en voedermais. Hij heeft in totaal 2 x 3 stroken van 30 meter aangelegd. Hij spuit heel weinig, want hij wil zo veel mogelijk insecten houden die als natuurvijanden ingezet kunnen worden. Dit zorgt ook weer voor meer voedsel voor o.a de veldleeuwerik en patrijs. Hij werkt sinds kort ook met niet kerende grondbewerking. Hierdoor blijft het bodemleven in tact en hoopt hij dat de opbrengst hoger ligt. Dit laatste is hij nog aan het onderzoeken. Al merkt hij op dat met de droogte de capillaire werking van de bodem in zijn ogen iets minder lijkt.

Zichtbare verbetering

Coen doet nu al meerdere jaren mee met het strokenteeltproject. ‘Je ziet de boerenlandvogelstand echt verbeteren, zoals van de veldleeuwerik. Met de stroken heb je vluchtgewas voor vogels. Dat is met maaien heel handig, want dan kunnen ze in en andere strook schuilen en hun voedsel vinden. Ook boert hij zoveel mogelijk met de vogels mee, dus maait hij standaard om de nesten heen. Het nationale beleid werkt soms tegen: zo moet hij daarvoor extra eiwit van eigen land halen. Dus moet hij het gras vaker maaien. Dat is weer nadelig voor de vogels.

Onderzoek naar kosten en baten

Het lastige van telen in stroken is wel de mechanisatie. Het kost meer tijd, dus geld. Maar je bent aan de andere kant wellicht minder kosten aan bestrijdingsmiddelen kwijt. Of dit daadwerkelijk zo is, is nog niet zeker, daar heb je meerjarig onderzoek als dit voor nodig. Mogelijk minder gewasbescherming, geldt overigens vooral voor akkerbouwers. In de gewassen die Coen teelt als melkveehouder worden toch al veel minder middelen in gebruikt.

De opbrengst van telen in stroken is tot nu toe gelijk, tenminste voor mais en tarwe. Maar Coen heeft 300 euro aan extra kosten doordat het gebruik van machines minder efficiënt is en er een kopakker nodig is om te draaien. GPS maakt dat manoeuvreren al wel een stuk makkelijker. Bovendien heeft hij het voordeel dat hij als veehouder zijn kopakker kan inzaaien met het gewas gras-klaver waardoor hij hier ook winst uit kan halen. Dit is voor een akkerbouwer lastiger. Het is goed dat er in dit strokenteeltproject onderzoek wordt gedaan naar kosten en baten. Pas als je over meerdere jaren meet, kun je er wat zinnigs over zeggen. Voor veel collega’s van Coen is strokenteelt nog een stap te ver. Voor hen wordt dat pas anders als het hen wat oplevert. Of dat gaat lukken? Hij heeft er een beetje hard hoofd in. Maar laat ze dit maar onderzoeken, je weet het nooit.

Coen woonde voorheen in het gebied wat nu plan Tureluur is. Daar deed hij, net als andere boeren in dat gebied, al veel werk aan beheer, zoals patrijzenbeheer. Dus natuur was hem nooit vreemd. Coen: ‘Het is belangrijk dat collega-boeren meedoen, anders blijf je een eilandje. Vogels willen graag een groter natuurlijk gebied.’

Coens ideale landbouwbedrijf

Coens ideale bedrijf is er een waar hij een boterham mee kan verdienen. Als dit met strokenteelt kan, dan graag! Hij wil nog wel verkennen of schaalvergroting en natuur met elkaar geïntegreerd kunnen worden. Dat vindt hij het leukst, de combinatie: boeren mét natuur. Want Coen geniet van de vogels, wordt blij als er nestjes met jongen zitten op zijn lande die je later ziet uitvliegen. Het zou mooi zijn als ook de maatschappij wat meer over heeft voor de natuur, want dan gaan er veel meer boeren meedoen. In dat geval zou hij al zijn grond in stroken telen. Dat geeft meer werkplezier, boeren met natuur in een mooi en aantrekkelijk landschap.