Ik moet eerlijk zijn en daarbij ook mijn hand in eigen boezem steken. Want zo stond ik pas tijdens een wandeling over de Slikken van de Heen (over de paden!) met mijn zoon en schoondochter oog in oog met een kudde Konikpaarden. We vonden het prachtig en schoten de ene na de andere foto van de vechtende hengsten. Wat een bijzonder mooi avontuur! Tot we ineens beseften dat we middenin de kudde waren beland en er onbedoeld toch de dynamiek verstoorden. Gelukkig haalden we uiteindelijk heelhuids de auto en waren we toch blij met de belevenis.
Eerder die dag hoorde ik ook al dat er een wolf gesignaleerd was op Tholen. Mijn schoondochter Rosie en ik hebben een fascinatie voor dit prachtige dier. Vorig jaar zijn we naar de Veluwe geweest voor een ‘’walking lecture Wisdom of Wolves ‘’ met de beroemde wolvenonderzoeker Elli H. Radinger. Je kunt je dus wel voorstellen dat we in hoge staat van opwinding over het eiland begonnen te toeren, op zoek naar de plek die we op video’s van de wolf op social media dachten te herkennen. We hoopten op de droom… in het wild een wolf zien.
Er ontstond naar aanleiding van de wolf op Tholen veel commotie. Reacties op de sociale media deden me weer even versteld staan. Er klonk verontwaardiging in door, angst. Het ging over compensatie en mogelijke schadevergoedingen.
Laten we even uitzoomen, even naar de feiten kijken en het grotere plaatje. De wolf is terug in Nederland. Na een periode van 150 jaar. In de 19e eeuw is het dier uitgeroeid. Afgeschoten en verjaagd. Veelal door negatieve beeldvorming. Monsterlijk, agressief en gevaarlijk was het stempel dat de wolf kreeg. In 2015 is hij voor het eerst weer neergestreken op de Veluwe, een zeer schuw roofdier, dat bang is voor de mens. Inmiddels is het een beschermde diersoort.
De wolf staat symbool voor een robuuste natuur. Voor een gezond en vitaal ecosysteem. Van oudsher spelen wolven een grote rol bij het in stand en gezond houden van populaties. Dit is ook weer voordelig voor aaseters. Waar de wolf is, zie je ook vaak de raaf verschijnen. Ze spelen ook een rol in het landschap. Prooidieren als herten verplaatsen zich meer en veranderen hun eetgedrag. Daardoor kunnen er meer soorten planten en bomen groeien. Lang leve biodiversiteit. Niet alleen mooi, maar ook belangrijk voor de balans in het hele ecosysteem aarde!
De wolf discussie lijkt er een te zijn van ‘economie versus ecologie’. Daar moeten we van proberen weg te blijven. Het zorgt voor verdeeldheid, onbegrip en oordeel. Maar als we met elkaar uitzoomen en het belang inzien van een goede balans in de natuur, dan zal niemand daar tegen kunnen zijn. Ook niet tegen de wolf. Pas als het belang van een aantal in het geding is, volgt reuring.
Op die dag dat mijn schoondochter en ik naar de wolf zochten lieten we ons verleiden door ons eigen enthousiasme. We maakten elkaar een beetje dol. Ook een beetje lomp dus. Gelukkig kwamen we bij zinnen. Want een wolf najagen, dat is natuurlijk onzin. Als er al een wolf is, hopen we natuurlijk dat hij ongestoord zijn leefgebied kan verkennen. Wat heeft hij eraan als wij hem spotten? En wat hebben wij daar eigenlijk aan? Dus besloten we onze ratio weer te gebruiken. We gingen een ijsje halen en genoten van elkaar en van onze, inmiddels, stoere verhalen over strijdende paarden en wolven die ongestoord door onze ‘achtertuin’ kunnen struinen.
Door Ira von Harras,
directeur ZMf
Tags:
