There goes my hero

There goes my hero

Waarschijnlijk hebben jullie het al wel gehoord of gelezen, het bericht van het dodelijk ongeval van mijn liefde Ingmar in oktober dit jaar. Mijn leven schudt op zijn grondvesten. En omdat mijn leven zo nauw verbonden is met mijn werk voel ik de behoefte om jullie, als community van ZMf, langs deze weg te vertellen over wat deze klap met me doet.

19 november 2020

15 years and many more.Kaart Ingmar Berman
Mijn grote liefde, mijn lof, mijn soep
Ingmar Berman
is gisteren verongelukt. Gecrasht in de duinen van Zoutelande. Hij is dood.
Het vliegen was zijn vrijheid, zijn persoonlijke groei, zijn spiegel, zijn liefde.
Mijn hart scheurt. Het was iedere dag wéér fijner om bij hem te zijn.

”There goes my hero… watch him as he goes”

 

Ingmar en ik kenden elkaar al zo’n 25 jaar. De laatste 15 jaar daarvan vormden we een hecht team. We hebben een samengesteld gezin met vier kinderen. Ingmar was voor hen een vader die geen druk oplegde met verwachtingen. Hij accepteerde hen volledig en hield van hen zoals ze zijn. Hij was lief, had zeer scherpe humor die ik erg kon waarderen en hij was lekker eigenzinnig. Kortom; Ingmar was voor mij een grote inspiratiebron.

Een echte Zeeuw, dat was Ingmar. Hij begreep onze omgeving. Paste daar naadloos in. En ik, hoewel hier geboren, leerde Zeeland door hem een stuk beter kennen. Het water en de lucht hadden op hem grote aantrekkingskracht. Vliegen (vroeger gemotoriseerd), zeilen en daarna het paragliden. De Oosterschelde was voor hem een bron van rust, het Veerse Meer een plek van plezier en de duinen aan de kust een vorm van bevrijding.

Zijn dodelijke crash in de duinen is hartverscheurend. De klap is voor mij, de kinderen en voor de familie immens groot. Wij zullen met elkaar moeten zoeken naar een manier om het leven zonder hem vorm te geven. Het medeleven dat ik heb ontvangen en nog steeds ervaar van alle kanten, onder andere met honderden en honderden berichten langs alle mogelijke kanalen, helpt daarbij. Dank je wel daarvoor, vanuit het diepst van mijn hart.

Een van de meest waardevolle lessen die ik van Ingmar leerde was dat je je leven vol kan leiden. Zonder compromis of zonder enige vorm van afhankelijkheid. Wij hadden beiden een heel erg fijn en betekenisvol leven. En dat we dat met elkaar konden delen maakte ons beiden intens gelukkig en tevreden. Mijn deel gaat dus ook verder. Ik hou van mijn leven. Ben dol op  mijn werk en koester Zeeland. Hoewel mijn toekomst zich nu totaal anders zal gaan ontvouwen dan ik hoopte, heb ik nog altijd mezelf, mijn kinderen en mijn karakter. Ik ben nog steeds dienstbaar aan mijn regio. En strijdlustig als dat nodig is. Daarin voel ik me enorm gesterkt door jullie steunbetuigingen. Wij ZMf-ers , team én bestuur, zijn een sterke optelsom. Dus als ik de komende tijd even niet op mijn best ben, heb ik een stevig fundament om op te leunen.

 

Ira en Ingmar voetstappen