Hedwige ontpolderen of PFAS-water buitenlaten?

Hedwige ontpolderen of PFAS-water buitenlaten?

Door de zware vervuiling van de Westerschelde door PFAS en vele andere chemicaliën lijken we ineens te moeten kiezen in prioriteit tussen de aanpak van het PFAS-probleem en het afronden van de ontpoldering en ruimte voor natuurherstel in de Hedwigepolder. Maar wat ZMf betreft mag er geen sprake zijn van nog langer wachten met de aanpak van beide. Zowel PFAS als natuurherstel slepen al veel te lang. De maat is vol, er moet voor beide problemen nu heel snel een oplossing komen!

1 februari 2022

Grote stap richting veerkrachtiger ecosysteem

De natuur in de Westerschelde staat al jaren zwaar onder druk. De natuur, die in de Hedwig polder kan worden gerealiseerd, zou een grote stap in de richting zijn van een veerkrachtiger ecosysteem in de Westerschelde, waarbij geen tijd te verliezen valt. Als we er de goede omstandigheden weten te maken kan er een rijk bodemleven ontstaan, kraamkamers voor allerlei vissoorten en broed- en foerageergebieden voor vogels. Een veerkrachtig ecosysteem is essentieel voor de natuur en daarmee voor de mens! Daarom is opnieuw uitstellen van de ontpoldering van de Hedwig polder geen bespreekpunt. Let wel: de spade voor natuurherstel had al in 2008 in de grond gemoeten.

Toxische cocktail

In de afgelopen maanden is meer inzicht gekomen in de verontreiniging van de Westerschelde met PFAS. PFAS zorgt samen met andere chemische stoffen (PAK’s, zware metalen, PCB’s) voor een toxische cocktail waarvan nog steeds niet bekend is wat de gevolgen voor zowel mens als natuur zijn of zullen zijn in de toekomst. Duidelijk is wel dat PFAS negatieve gevolgen heeft voor het ecosysteem en dat het het functioneren ervan ernstig bedreigt. De biochemische cocktail zit immers in alles waarmee planten en dieren zich voeden. Maar betekent dit dat deze inzichten mogen leiden tot het uitstellen van de ontpoldering van de Hedwigepolder?

Geen keuze maken

Wat ons betreft kun en wil je hier met fatsoen geen keuze tussen moeten maken. Het gaat om twee hele grote problemen waar we veel te laat, te langzaam, inefficiënt en niet doelmatig op reageren. Ze hebben direct en indirect een sterke invloed op de gezondheid van inwoners van Zeeland, maar ook ver daarbuiten. En dat al jaren en als we niet snel handelen ook nog tot ver in de toekomst. Beide problemen moeten dus met dezelfde urgentie aangepakt worden. Ze hadden immers beide al een decennium geleden moeten zijn opgelost. Het ene wacht niet op het ander.

Niet blindstaren

Wat eens te meer blijkt: voor de natuur kunnen we niet wachten! Als we haar in de Westerschelde een kans op herstel willen geven dan zullen we én de natuur ruimte moeten geven én de kwaliteit van het water en de bodem weer op orde moeten brengen. Dus: direct inzet op ruimte voor onze natuur én direct stoppen met het lozen van alle PFAS. En laten we ons dan ook niet blindstaren op alleen PFAS, maar grondig onderzoek en monitoring starten naar alle toxische stoffen naast PFAS, inclusief mogelijk weer nieuwe toxische stoffen die op de Westerschelde worden geloosd.

Durven door te pakken

Wat ons gezamenlijk te doen staat: durven door te pakken op beide acties. Gebruik de energie die speelt rondom de verkiezingen om in Provinciale Staten en Gemeenteraden daadkracht te verzamelen en als één te gaan staan voor de gezondheid van onze inwoners en onze Westerschelde. Dan hebben bodemleven en de vissen en vogels over een decennium een mooi leven in een schonere Westerschelde én in de Hedwige!

Tags: